Filósofo italiano del renacimiento, Maquiavelo es uno de los fundadores de la teoría política. Además de el príncipe, fue autor de muchos estudios sobre la vida política de la República romana, Florencia y otros estados. Junto a Leonardo, es el prototipo del hombre del Renacimiento.
El príncipe es uno de los clásicos de la filosofía política. En esta obra, Maquiavelo describe cómo debe actuar el príncipe, cómo tiene que comportarse si quiere conseguir el poder y mantenerse en él. Es un libro de instrucciones para el buen gobernante.
خرید کتاب شهریار
جستجوی کتاب شهریار در گودریدز
معرفی کتاب شهریار از نگاه کاربران
Il Principe = The Prince, Niccolò Machiavelli
The Prince (Italian: Il Principe) is a 16th-century political treatise by the Italian diplomat and political theorist Niccolò Machiavelli. From correspondence a version appears to have been distributed in 1513, using a Latin title, De Principatibus (Of Principalities). However, the printed version was not published until 1532, five years after Machiavellis death. Machiavelli said that The Prince would be about princedoms, mentioning that he has written about republics elsewhere (possibly referring to the Discourses on Livy although this is debated), but in fact he mixes discussion of republics into this in many places, effectively treating republics as a type of princedom also, and one with many strengths. More importantly, and less traditionally, he distinguishes new princedoms from hereditary established princedoms. He deals with hereditary princedoms quickly in Chapter 2, saying that they are much easier to rule. For such a prince, @unless extraordinary vices cause him to be hated, it is reasonable to expect that his subjects will be naturally well disposed towards him@.
انتشاراتیها: اقبال؛ جامی، پژواک؛ روزگار نو؛ تاریخ نخستین خوانش: اول سپتامبر سال 1995 میلادی؛ تاریخ دومین خوانش: روز هشتم سپتامبر سال 1995 میلادی
عنوان: شهریار؛ نویسنده: نیکولو ماکیاوللی؛ مترجم: داریوش آشوری؛ موضوع: علوم سیاسی، اخلاق و سیاست از نویسندگان ایتالیایی در قرن 16 م
ترجمه های دیگر با همین عنوان
مترجم: محمود محمود، تهران، اقبال، 1311، در 130 ص؛ چاپ دیگر: تهران، اقبال، 1357، در 140 ص
مترجم: داریوش آشوری، تهران، اقبال، 1366، در 135 ص
مترجم: مرتضی ثابتفر، تهران، جامی، 1387، در 191 ص
مترجم: احمدرضا زرکش کاشانی، تهران، پژواک، 1392، در 190 ص
مترجم: نسرین مجیدی، تهران، روزگارنو، 1392، در 96 ص
فهرت شامل: دیباچه؛ زندگی و روزگارش؛ جایگاه در اندیشه سیاسی؛ شهریار؛ نامه ای از «نیکولو ماکیاوللی» به پیشگاه «لورنتسو دی پی یرو د مدیچی»؛ فصل یکم: پادشاهیها بر چند گونه اند و شیوه های فراچنگ آوردنشان؛ فصل دوم: در باب پادشاهیهای موروثی؛ فصل سوم: در باب پادشاهیهائی که از پیوستن چند قلمرو به یکدیگر پدید میآیند؛ فصل چهارم: چرا در پادشاهی داریوش که به دست اسکندر افتاد پس از مرگ اسکندر مردم بر جانشینان وی نشوریدند؛ فصل پنجم: در باب شیوه ی حکومت بر شهرها یا امیرنشینهائی که پیش از آن با قوانین خود میزیسته اند؛ فصل ششم: در باب کشورهائی که به نیروی بازوی خود میگیرند؛ فصل هفتم: در باب پادشاهیهائی که به زور بازوی دیگران گرفته اند یا به یاری بخت و ....؛ فصل بیست و ششم: فراخوانشی به رهانیدن ایتالیا از چنگال بربران. نام نامه
از متن کتاب: شهریار میباید از دو چیز در دل هراسان باشد، از «درون و رعایای خویش» و دیگری از «بیرون و از قدرتهای خارجی». فصل نوزده پایان نقل نخست. کتاب «شهریار»، از اهمیت والایی برای اندیشه ورزان سیاسی و سیاست پیشگان برخوردار است، ولی خواندنش را به همگان پیشنهاد میکنم. نثر کتاب نیز از آثار برجسته است. بهترین گزیده از متن کتاب: باید بدانید که برای ستیزیدن با دیگران، دو راه در پیش است: یکی با قانون، دیگری با زور؛ روش نخستین در خور انسان است و دومین روش ددان، و از آنجا که روش نخستین چه بسا کارآمد نیست، ناگزیر به دومین، روی میباید آورد؛ از این رو بر شهریار است، كه بداند چگونه روش ددان و انسان را نیک به کار بندد. پایان نقل دوم. ا. شربیانی
مشاهده لینک اصلی
کتاب درمانی
به کسایی که به تحلیل سیاسی علاقه دارن.
و خصوصاً به کسایی که آرمانگرا هستن یا تصور ساده ای از عرصه ی سیاست دارن و از پیچیدگی ها و غموضش بی اطلاعن.
ماکیاولی
نیکولو ماکیاولی (١٤٦٩-١٥٢٧)، از بزرگ ترین اندیشمندان سیاسی اواخر قرون وسطا و اوایل رنسانس، به خاطر سه نظریه ش معروفه:
نخست، معیار مشروعیت حکومت، قدرت است.
دوم، هدف وسیله را توجیه می کند.
سوم، بهتر است مردم از حاکم بترسند تا دوستش داشته باشند.
با همین سه مقدمه، میشه حدس زد که با چه کتاب هیجان انگیزی رو به رو هستیم. کتاب شهریار، مهم ترین کتاب این نویسنده است که توی اون دستورهای لازم برای رسیدن به حکومت و اداره ی اون رو تعلیم میده.
(view spoiler)[جغرافی دان سیاسی
این بخش ربطی به ریویو نداره، ولی چون تشبیه جالبی بود، دیدم حیفه بازگو نکنمش.
در مقدمه ی کتاب، ماکیاولی به شهریاری که کتاب رو بهش تقدیم کرده خطاب می کنه که:
این کتاب، نوشته ی یه دشت نشینه، که کوه ها رو بهتر از کوه نشین ها می شناسه. (hide spoiler)]
کتاب
کتاب از دو دسته دستورات و تعالیم تشکیل شده:
دستورات اخلاقی
ملاک نیکی و بدی چیه؟ آیا همه جا باید به آن چه از نظر مردم خوبه عمل کرد؟
چند فصل از نیمه ی دوم کتاب به این سؤال ها و سؤال های مشابه اخلاقی اختصاص داره.
(view spoiler)[ماکیاولی با صداقت تمام میگه:
و نظریه ی مشهور سیاسی خودش رو ضمن چند خط بیان می کنه، نه، مثل تازیانه بر سر خواننده فرود میاره، تازیانه ای که اگه مثل من مازوخیست باشید، براتون بی اندازه هیجان انگیز و لذت ناکه:
و در نهایت، با لحنی طنزآلود حکم قطعی رو صادر میکنه:
دستورات عملی
در این بخش، بحث این نیست که چی خوبه و چی بده، بحثه اینه که چطور باید شهر رو در محاصره حفظ کرد، چطور باید در مناسبات سیاسی رفتار کرد، چطور باید قشون را اداره کرد، چطور باید احساسات مردم را مدیریت کرد، یعنی بحث دستورالعمل های حکومت داری.
در این بخش جزئیات و ظرافت هایی رو در امر حکومت تبیین می کنه که میشه حدس زد که رعایت شون یک شهریار حقیقی رو به جنون می کشه.
(view spoiler)[میگه:از اعیانی که سعی می کنن خودشون رو با خوش خدمتی به شهریار نزدیک کنن، باید نهایت استفاده رو کرد، و در عین حال این ها دشمنان درجه یک شهریار هستن. چون اعیانی که سعی نمی کنن خودشون رو در دربار جا کنن، از زمره ی عاقلان هستن که نه موقع قدرت مشکلی ایجاد می کنن و نه موقع ضعف خیانت می کنن.
اما کسایی که سعی می کنن به هر طریق نزد شهریار اعتباری کسب کنن، از زمره ی جاه طلب هایی هستن که منافع خودشون رو بر منافع شهریار مقدم می دونن، پس باید ازشون ترسید.
میگه: حکومت هایی که تحت حکومت استبدادی هستن، بسیار سخت فتح میشن، چون همه ی کشور به فرمان شهریار واحدی هستن؛ اما بعد از فتح، خیلی راحت اداره میشن، چون تنها دشمن، شهریار مستبد بوده که نابود شده.
اما حکومت هایی که از ایالت های متعدد تشکیل شدن که هر یک حکومت مستقلی دارن، به راحتی فتح میشن، چون میشه بین ایالت ها تفرقه انداخت و ایالت های نارضی رو به سمت خود جلب کرد؛ اما بعد از فتح، خیلی سخت اداره میشن، چون تک تک ایالت ها رو باید راضی نگه داشت وگرنه هر کدوم می تونن سر به طغیان بذارن.
و بسیاری تحلیل های پیچیده و ریزبینانه و جذاب دیگه که همین ها من رو این قدر شیفته ی کتاب کرد. (hide spoiler)]
مثلث ماکیاولیستی
موقع خوندن کتاب، به تناوب یاد دو کتاب بزرگ دیگه می افتادم که با همین دید ماکیاولیستی واقع بینانه و عمل گرایانه به مسائلی مشابه می پرداختن و همین قدر برام لذت بخش بود خوندنشون.
یکی کتاب هنر رزم از سون تزو فرمانده چینی که شرح اداره ی لشگره.
دیگری قابوس‌نامه از کیکاوس بن اسکندر، پادشاه زیاری که شرح امور مختلف زندگی از جمله اداره ی حکومته.
یکی از این سه کتاب (هنر رزم) رو دارم و دو تای دیگه رو حتماً باید بخرم و علی الدوام بهشون رجوع کنم.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب شهریار
El príncipe es uno de los clásicos de la filosofía política. En esta obra, Maquiavelo describe cómo debe actuar el príncipe, cómo tiene que comportarse si quiere conseguir el poder y mantenerse en él. Es un libro de instrucciones para el buen gobernante.
خرید کتاب شهریار
جستجوی کتاب شهریار در گودریدز
The Prince (Italian: Il Principe) is a 16th-century political treatise by the Italian diplomat and political theorist Niccolò Machiavelli. From correspondence a version appears to have been distributed in 1513, using a Latin title, De Principatibus (Of Principalities). However, the printed version was not published until 1532, five years after Machiavellis death. Machiavelli said that The Prince would be about princedoms, mentioning that he has written about republics elsewhere (possibly referring to the Discourses on Livy although this is debated), but in fact he mixes discussion of republics into this in many places, effectively treating republics as a type of princedom also, and one with many strengths. More importantly, and less traditionally, he distinguishes new princedoms from hereditary established princedoms. He deals with hereditary princedoms quickly in Chapter 2, saying that they are much easier to rule. For such a prince, @unless extraordinary vices cause him to be hated, it is reasonable to expect that his subjects will be naturally well disposed towards him@.
انتشاراتیها: اقبال؛ جامی، پژواک؛ روزگار نو؛ تاریخ نخستین خوانش: اول سپتامبر سال 1995 میلادی؛ تاریخ دومین خوانش: روز هشتم سپتامبر سال 1995 میلادی
عنوان: شهریار؛ نویسنده: نیکولو ماکیاوللی؛ مترجم: داریوش آشوری؛ موضوع: علوم سیاسی، اخلاق و سیاست از نویسندگان ایتالیایی در قرن 16 م
ترجمه های دیگر با همین عنوان
مترجم: محمود محمود، تهران، اقبال، 1311، در 130 ص؛ چاپ دیگر: تهران، اقبال، 1357، در 140 ص
مترجم: داریوش آشوری، تهران، اقبال، 1366، در 135 ص
مترجم: مرتضی ثابتفر، تهران، جامی، 1387، در 191 ص
مترجم: احمدرضا زرکش کاشانی، تهران، پژواک، 1392، در 190 ص
مترجم: نسرین مجیدی، تهران، روزگارنو، 1392، در 96 ص
فهرت شامل: دیباچه؛ زندگی و روزگارش؛ جایگاه در اندیشه سیاسی؛ شهریار؛ نامه ای از «نیکولو ماکیاوللی» به پیشگاه «لورنتسو دی پی یرو د مدیچی»؛ فصل یکم: پادشاهیها بر چند گونه اند و شیوه های فراچنگ آوردنشان؛ فصل دوم: در باب پادشاهیهای موروثی؛ فصل سوم: در باب پادشاهیهائی که از پیوستن چند قلمرو به یکدیگر پدید میآیند؛ فصل چهارم: چرا در پادشاهی داریوش که به دست اسکندر افتاد پس از مرگ اسکندر مردم بر جانشینان وی نشوریدند؛ فصل پنجم: در باب شیوه ی حکومت بر شهرها یا امیرنشینهائی که پیش از آن با قوانین خود میزیسته اند؛ فصل ششم: در باب کشورهائی که به نیروی بازوی خود میگیرند؛ فصل هفتم: در باب پادشاهیهائی که به زور بازوی دیگران گرفته اند یا به یاری بخت و ....؛ فصل بیست و ششم: فراخوانشی به رهانیدن ایتالیا از چنگال بربران. نام نامه
از متن کتاب: شهریار میباید از دو چیز در دل هراسان باشد، از «درون و رعایای خویش» و دیگری از «بیرون و از قدرتهای خارجی». فصل نوزده پایان نقل نخست. کتاب «شهریار»، از اهمیت والایی برای اندیشه ورزان سیاسی و سیاست پیشگان برخوردار است، ولی خواندنش را به همگان پیشنهاد میکنم. نثر کتاب نیز از آثار برجسته است. بهترین گزیده از متن کتاب: باید بدانید که برای ستیزیدن با دیگران، دو راه در پیش است: یکی با قانون، دیگری با زور؛ روش نخستین در خور انسان است و دومین روش ددان، و از آنجا که روش نخستین چه بسا کارآمد نیست، ناگزیر به دومین، روی میباید آورد؛ از این رو بر شهریار است، كه بداند چگونه روش ددان و انسان را نیک به کار بندد. پایان نقل دوم. ا. شربیانی
مشاهده لینک اصلی
کتاب درمانی
به کسایی که به تحلیل سیاسی علاقه دارن.
و خصوصاً به کسایی که آرمانگرا هستن یا تصور ساده ای از عرصه ی سیاست دارن و از پیچیدگی ها و غموضش بی اطلاعن.
ماکیاولی
نیکولو ماکیاولی (١٤٦٩-١٥٢٧)، از بزرگ ترین اندیشمندان سیاسی اواخر قرون وسطا و اوایل رنسانس، به خاطر سه نظریه ش معروفه:
نخست، معیار مشروعیت حکومت، قدرت است.
@عقل نمی پذیرد که شخص مسلّح با میل و رضای خود از شخص غیر مسلّح اطاعت کند.@
دوم، هدف وسیله را توجیه می کند.
@شهریار عاقل نباید از اتصاف به ظلم بترسد، وقتی که به وسیله ی آن می تواند ناامنی و هرج و مرج را آرام کند.@
سوم، بهتر است مردم از حاکم بترسند تا دوستش داشته باشند.
با همین سه مقدمه، میشه حدس زد که با چه کتاب هیجان انگیزی رو به رو هستیم. کتاب شهریار، مهم ترین کتاب این نویسنده است که توی اون دستورهای لازم برای رسیدن به حکومت و اداره ی اون رو تعلیم میده.
(view spoiler)[جغرافی دان سیاسی
این بخش ربطی به ریویو نداره، ولی چون تشبیه جالبی بود، دیدم حیفه بازگو نکنمش.
در مقدمه ی کتاب، ماکیاولی به شهریاری که کتاب رو بهش تقدیم کرده خطاب می کنه که:
@جغرافی دان ها چون بخواهند بلندی کوه ها را درست اندازه بگیرند، ناچارند در دشت های پست بایستند تا مقیاس صحیح ارتفاعات را به دست آورند؛ و اگر بخواهند دشت های پست را خوب به نظر بیاورند، باید به کوه ها صعود کنند.
همین طور، برای شناختن توده ی مردم باید به جای شهریاران بود و برای شناختن احوال شهریاران باید جزء توده ی مردم بود.@
این کتاب، نوشته ی یه دشت نشینه، که کوه ها رو بهتر از کوه نشین ها می شناسه. (hide spoiler)]
کتاب
کتاب از دو دسته دستورات و تعالیم تشکیل شده:
دستورات اخلاقی
ملاک نیکی و بدی چیه؟ آیا همه جا باید به آن چه از نظر مردم خوبه عمل کرد؟
چند فصل از نیمه ی دوم کتاب به این سؤال ها و سؤال های مشابه اخلاقی اختصاص داره.
(view spoiler)[ماکیاولی با صداقت تمام میگه:
@من ترس دارم از این که نظریات خود را باز بگویم؛ زیرا نظریات من به کلی مغایر با نظریات کسانی است که تا کنون در این زمینه نوشته اند. اما از آن جایی مقصود من نوشتن مطالب سودمند است، اگر عین حقیقت را بیان کنم بهتر است تا این که پیرامون نظریه های خیالی و آرمانی بگردم.@
و نظریه ی مشهور سیاسی خودش رو ضمن چند خط بیان می کنه، نه، مثل تازیانه بر سر خواننده فرود میاره، تازیانه ای که اگه مثل من مازوخیست باشید، براتون بی اندازه هیجان انگیز و لذت ناکه:
@هر کسی که بخواهد با مقیاس کامل نیکی در هر کاری اقدام کند، لاجرم بین خیل کثیر شریران نابود خواهد شد. پس برای شهریار ضروری است که بداند برای حفظ تخت و قدرت خود، عمل به نیکی بهتر است یا ترک آن.@(hide spoiler)]
و در نهایت، با لحنی طنزآلود حکم قطعی رو صادر میکنه:
@اگر شهریاری واجد تمام صفات نیک باشد، بی تردید شایسته ی ستایش تمام ابنای بشر است؛ اما تنها یک شهریار عاقل می داند که در موقع مقتضی باید بی دغدغه ی خاطر به اقدامات خشن و تند مبادرت کند، زیرا بدون این اقدامات نمی توان قدرت را حفظ نمود.@
دستورات عملی
در این بخش، بحث این نیست که چی خوبه و چی بده، بحثه اینه که چطور باید شهر رو در محاصره حفظ کرد، چطور باید در مناسبات سیاسی رفتار کرد، چطور باید قشون را اداره کرد، چطور باید احساسات مردم را مدیریت کرد، یعنی بحث دستورالعمل های حکومت داری.
در این بخش جزئیات و ظرافت هایی رو در امر حکومت تبیین می کنه که میشه حدس زد که رعایت شون یک شهریار حقیقی رو به جنون می کشه.
(view spoiler)[میگه:از اعیانی که سعی می کنن خودشون رو با خوش خدمتی به شهریار نزدیک کنن، باید نهایت استفاده رو کرد، و در عین حال این ها دشمنان درجه یک شهریار هستن. چون اعیانی که سعی نمی کنن خودشون رو در دربار جا کنن، از زمره ی عاقلان هستن که نه موقع قدرت مشکلی ایجاد می کنن و نه موقع ضعف خیانت می کنن.
اما کسایی که سعی می کنن به هر طریق نزد شهریار اعتباری کسب کنن، از زمره ی جاه طلب هایی هستن که منافع خودشون رو بر منافع شهریار مقدم می دونن، پس باید ازشون ترسید.
میگه: حکومت هایی که تحت حکومت استبدادی هستن، بسیار سخت فتح میشن، چون همه ی کشور به فرمان شهریار واحدی هستن؛ اما بعد از فتح، خیلی راحت اداره میشن، چون تنها دشمن، شهریار مستبد بوده که نابود شده.
اما حکومت هایی که از ایالت های متعدد تشکیل شدن که هر یک حکومت مستقلی دارن، به راحتی فتح میشن، چون میشه بین ایالت ها تفرقه انداخت و ایالت های نارضی رو به سمت خود جلب کرد؛ اما بعد از فتح، خیلی سخت اداره میشن، چون تک تک ایالت ها رو باید راضی نگه داشت وگرنه هر کدوم می تونن سر به طغیان بذارن.
و بسیاری تحلیل های پیچیده و ریزبینانه و جذاب دیگه که همین ها من رو این قدر شیفته ی کتاب کرد. (hide spoiler)]
مثلث ماکیاولیستی
موقع خوندن کتاب، به تناوب یاد دو کتاب بزرگ دیگه می افتادم که با همین دید ماکیاولیستی واقع بینانه و عمل گرایانه به مسائلی مشابه می پرداختن و همین قدر برام لذت بخش بود خوندنشون.
یکی کتاب هنر رزم از سون تزو فرمانده چینی که شرح اداره ی لشگره.
دیگری قابوس‌نامه از کیکاوس بن اسکندر، پادشاه زیاری که شرح امور مختلف زندگی از جمله اداره ی حکومته.
یکی از این سه کتاب (هنر رزم) رو دارم و دو تای دیگه رو حتماً باید بخرم و علی الدوام بهشون رجوع کنم.
مشاهده لینک اصلی